Inmiddels hebben de meisjes van BANZO/Side-Out Mini N6-1 hun tweede wedstrijddag in 2020 achter de rug. Tot nu toe twee wedstrijden gewonnen en twee wedstrijden gelijk. Qua score een prima resultaat. Maar is het spel en spelvreugde niet belangrijker dan het resultaat?
Begin van het seizoen heb ik het team gevraagd wat ze liever wilden. Een wedstrijd winnen of nieuwe technieken leren of hun techniek verbeteren. Iedereen koos voor een wedstrijd winnen. Maar wat als de tegenstander amper de bal over het net kan krijgen. Hebben jullie dan genoeg aan het winnen van de wedstrijd? Toen kwam naar voren dat ze eigenlijk wel beter wilden worden.
Het doel van een training is duidelijk. Je probeert op een leuke manier de kinderen zo goed mogelijk te leren volleyballen. Het doel van een wedstrijd is lastiger te bepalen. In december is een jongensteam (van een andere vereniging) kampioen geworden door iedere bal in 1 keer over het net te spelen. Als het doel was om kampioen te worden, dan zijn ze daarin geslaagd. Maar persoonlijke ontwikkeling is toch veel mooier/beter.
Persoonlijk wil ik mijn team netjes zien spelen. Pass, setup, aanval (voorkeur voor smash). Wanneer ze dit proberen, dan ben ik, ongeacht de uitvoering, tevreden. Ondanks dat we nog niet stabiel spelen, zie ik wel vorderingen. Iedere wedstrijd zitten er leuke punten tussen. Uiteraard gaat er nog veel fout maar het begin en vooral de wil is er. Vanochtend vroegen enkele speelsters of ze bovenhands mochten opslaan. Gewoon doen! Ik heb liever dat ze lef tonen en proberen iets te leren dan dat ze altijd safe blijven spelen. Het gaat drie keer mis maar de vierde gaat goed.
Winnen, leren of plezier hebben. Alle drie is natuurlijk het mooist. Maar leren en plezier staat bij mij voorop. Maar of de speelsters er tijdens een wedstrijd ook zo over denken. Ik denk het eerlijk gezegd (nog) niet.
Groet,
Eric Grendelman (trainer/coach)