Op donderdag 8 oktober moesten de mannen van BANZO/Side-Out heren 2 aantreden tegen het eerste herenteam van Ritola uit Zuidlaren. Diezelfde dag bleek ’s ochtends dat er krap aan voldoende spelers weer beschikbaar waren om aan te treden. Het weekend ervoor was dit niet het geval en moest een wedstrijd tegen VC Zwolle afgezegd worden vanwege corona perikelen.
Coach Fabian vond de spoeling echter nog erg dun en achtte het nodig om de hulp van het talentvolle jongens B in te roepen om de gelederen aan te vullen. Diezelfde dag werden Tim Anbergen en Lennart Finkers bereid gevonden om deze taak op zich te nemen.
Ruim op tijd kwamen alle spelers aan in een onwerkelijke situatie. Nagenoeg iedereen had een mondkapje voor en bleef op gepaste afstand van elkaar staan in de kantine. Er werd weinig tijd genomen voor een gesprekje en men stond binnen recordtijd klaar om het veld te betreden.
Voorafgaande aan de wedstrijd werd er onwennig geklapt naar tegenstander en scheidsrechters maar verder was de zaal bijzonder stil, iets wat de mannen uit Slagharen niet gewend zijn. Zij begonnen daardoor dan ook krampachtig aan de wedstrijd.
Het verloop was nagenoeg van alles sets hetzelfde. De ploegen waren bij vlagen redelijk aan elkaar gewaagd maar de thuisploeg voerde nooit de boventoon en liep continu achter de feiten aan. Persoonlijke fouten werden afgewisseld met prachtige punten. Ritola werd onvoldoende onder druk gezet en bleek over een sterke middenas te beschikken die veelvuldig tot scoren kwam.
Was dan alles slecht? Neen, zeker niet. Tim Anbergen werd door Fabian ingebracht en Ritola moet in eerste instantie gedacht hebben dat zij deze jonge knaap wel even uit zouden testen. Onze Tim doorstond echter deze test en maakte zijn eerste speelminuten binnen de 3e divisie door nagenoeg alles correct te doen in de verdediging. Meermaals kreeg hij een serve te verwerken maar feilloos wist hij, keer op keer, de spelverdeler aan te spelen. De oude garde van heren 2 vond het prachtig om naar te kijken met uitzondering van Rik Belt die daarmee zijn kansen op een basisplaats drastisch zag verkleinen.
Uiteindelijk moet geconcludeerd worden dat men, ondanks de inzet van Tim, aan het kortste eind trok en verloor met 1-3. Een domper maar niet zo pijnlijk als de grote zwarte leegte die gezien kon worden achter de deur van de kantine. Geen Tonny of Rianne die klaar stonden met een vriendelijk woordje maar direct een aftocht naar de kleedkamer om binnen 15 minuten weer buiten te staan.
Laten we allemaal hopen dat dit op korte termijn anders zal gaan.