Na een aantal jaar promotieklasse te hebben gespeeld is het Tyfoon weer gelukt om te promoveren richting de 3e divisie. Of gekocht. Kan ook. Geen idee. De laatste keer dat beide teams elkaar troffen was in het tijdperk dat Corona nog gewoon fris bier was en de Toppers gewoon op tijd(!) op kraamvisite kwamen bij elkaar. In het verleden waren het altijd vervelende en zeikerige wedstrijden tegen deze jongens uit dat gaswinningsgebied. Nee, Tyfoon was geen leuke tegenstander en we verloren vaak een setje of 2 omdat we in het gezeur meegingen. Echter blijkt Tyfoon nu een samensmelting te zijn van Action en Tyfoon. Menig Nieuw Buinenaar heeft geheuld met de vijand en is de dorpsgrens overgestoken en verkocht voor een paar cent aan Stadsknoal. Zelfs de trainer is hier debet aan. Waar in Nieuw Buinen bij Action nu nog maar 1 heren team in action is, zijn in Stadsknoal 4 heren teams die bij deze vereniging de contributie in het laatje brengen. Benieuwd of er nog ergens een strijdbijl hangt en hoeveel argwaan en woede tussen deze 2 kleine dorpen heerst…
Afijn, de wedstrijd. Nadat er een aantal disciplinaire straffen waren uitgedeeld, moesten de Barman en Wassing op de bank naast loco-coach Gait plaatsnemen. Driekus wist op nog niet verklaarbare wijze onder zijn straf uit te komen. Samen met Fab en Rik op buiten, Peet en Klomp op de mid en met kleine Kuiper als balletjesopgooier werden de eerste 2 sets redelijk soeverein gewonnen. (25-19 en 25-17) Dit tot grote pret van de olijke 2e scheidsrechter die nog moest hooi’n of hØken. Zoiets. Wij konden het ook niet zo goed verstaan, maar vonden het wel prima.
In de 3e set werden uit genade Wassing en de Barman maar van de bank getrokken en Peet en de moegestreden kleine Kuiper, die 20 blokjes pakte op de passers-loper mochten toekijken hoe ook deze 6 redelijk makkelijk stand hielden tegen de lintdorpbewoners. Zo makkelijk dat bij 17-6 onze sub-Topper Lars weer zijn opwachting mocht maken binnen het gezelligste team van de vereniging. Door de eerste bal in de brievenbus te slaan bij de spelverdeler was de toon gezet en waren we niet meer bang want Lassie was erbij. Op enkele speldenprikjes na was Tyfoon niet bij machte om vuist te maken tegen de storm uit Slagharen. Wassing liet nog even zien dat je geen goede techniek hoeft te hebben om spelverdeler te zijn, Klompie pakte nog een kilblokje mee, Rik scoorde 4x achter elkaar en Driekus deed gewoon waar hij goed in was. Zo ging het mooi tot de 25 en was de winstbinnen.
Voor de 4e set krijg je dan altijd dat geneuzel dat bier beter smaakt met 5 punten, dat een set verliezen hier wel heul erg pijn gaat doen en dat we de kop erbij moesten houden. Concentratie! Nou ja… je weet hoe dat soort dingen dan altijd gaan. Je komt achter, je wordt een beetje laconiek, klooit een beetje aan, wordt weer wat geluld vanaf de andere kant, gaan we weer in mee en voordat je het weet sta je tegen een achterstand van 6 punten aan te kijken. Mooi zo’n speech in de setwissel maar niks geholpen. Maar door tactische plannen, goed serveerwerk, perfect uitgevoerde wissel op 17-17, uitbundige sfeer vanaf de tribune, arbitraire meevaller, op maat gemeten teamwork, de geur van bier én het sein dat Rianne de frituurpan aanzette voor de bitterballen wisten de Toppers toch het tij te keren en uiteindelijk met 25-21 de set naar zich toe te trekken.
In de kantine waren we zoals het hoort ook koning. En dat had niet alleen te maken met dat 1 speler van Action moest vertrekken in verband met ogenschijnlijke belonefobie, maar ook omdat de Toppers weten hoe je het gezellig maakt op een donderdagavond. Maar dat dan ook ál je teamgenoten met je meelopen is ons nog een raadsel. Als de reden is dat hij bob is of heet en een 10 persoons busje rijdt moeten we hem even een aanmeldformulier doen! En 2 naalden.
De bittergarnituur was dit keer perfect. De dames kregen de bami en nasi hapjes waardoor wij ons konden storten op de bitterballen en frikandellen. Helaas nog geen satésaus, maar die moeten we er al 4 jaar bij denken. Ondertussen werden ook beide scheidsrechters nog even gecomplimenteerd met hun goede werk en uiteraard beloond met bier en bitterballen. Je weet nooit waar het goed voor is…
Volgende week zaterdag is het familiedag voor de Toppers. We spelen dan in de Meet in Hardenberg tegen Kangeroe heren 1. Je-mag-alles-verliezen-behalve-deze wedstrijd wordt dat. Al jaren eigenlijk. En voor beide teams. Kangeroe is al druk bezig met oud gedienden over te halen en voor hen een spelerskaart te kopen om zo de sterkst mogelijke opstelling te krijgen. Henk loopt nu al te trekken met vaten bier en zakken patat en ook moet iedere vrouw nog naar de kapper voordat de Toppers van Side-Out heren 2 hun opwachting maken in het donkere hol van de leeuw.
De afspraak staat om 18:00 uur. Kom niet te vroeg. Dan hoef je niet te betalen voor om te parkeren. Dát is de kracht van gewoon slim nadenken!
Iemand belonefobie al opgezocht? 😉