Tegen het invallen van de schemering vertrokken zes negatief geteste – en gemotiveerde jongens richting het hoge noorden voor een tripje naar Harlingen. Toppers Klomp en Rik moest verstek laten gaan omdat Klomp 2 minuten elders aan het werk moest en Rik offertes moest maken. Loco coach Gait had geen belang om mee te gaan ´naar dat gat´ en op het laatste moment moest Topper Erik ook in verband met werk verstek laten gaan. Daarom bleven er 6 jongs over. Niet gemotiveerd om af te reizen naar Harlingen, maar wél vol gas gebrand om te winnen. Plaatselijke trots VVH had met hun fitte selectie geen gehoor gegeven aan een aangevraagde verplaatsing van de wedstrijd in verband met (ik citeer: ‘… door dit voorval en dat we door jullie werden uitgelachen tijdens de wedstrijd van destijds en dat er werd gezegd dat we er niets van konden, is ons in het verkeerde keelgat geschoten. Ook de spreekkoren na de wedstrijd in de kantine waren op ons gericht en denigrerend (Als je niet wint kom je niet omhoog en word je geen kampioen of zoiets). Wij waren samen met jullie 2e team de enige ploeg in de kantine. Dus we voelden dat dit op ons gericht was.’ Was getekend M.K.K. Midman VVH.
Mwaahahahahaha. Beetje oud zeer… vól gas gebrand dus!

Waar vorig jaar nog even uit werd gewaaid aan zee was dat door de duisternis en de harde wind vandaag niet te doen. Waar we windstil vertrokken werden we daar van de parkeerplaats afgeblazen. Aankomend in de hal werden keurig onze qr-codes gecheckt en werd ons verteld door de beste man dat hij al 7 man had geweigerd die dag. Veilige omgeving dus. In de kantine werden de muziekinstrumenten nog even getest en bleek wel dat niet wíj maar juist VVH de minst sportieve partij was. Een simpele groet kon er nog niet af waardoor het nog meer begon te jeuken bij de 6 Toppers.

Er werd begonnen met de 2 Kuipertjes op buiten, Dries als spelverdeler, Driekus diagonaal en Pjotr en Barman op de middenas. Vooraf werden er beelden bestudeerd en bleek dat mid koning moest worden aangezien VVH die positie niet veel gebruikte en de spelverdeler een groot gat liet achter in het veld. Zogezegd zo gedaan echter kregen we de eerste set geen vat op de buitenaanvaller, zoon van voormalig geweldenaar Zoodsma. De eerste set ging met 25-20 naar de thuispartij. De teller werd nog gevraagd om een spelerskaart, maar ook hij wou niet meewerken om de Toppers in het zadel te helpen. Daarom moesten we het zelf maar doen in het volgende bedrijf.

Begin 2e set werden de gegeven opdrachten beter uitgevoerd en bleek dat het belang van een stabiele service essentieel was. Meerdere series volgden elkaar op en ook blokkerend en aanvallend kwamen we er beter door. VVH kon geen vuist meer maken en zichtbaar gefrustreerd werd de thuispartij met 16-25 het zwijgen opgelegd.

Die frustratie ging door in de 3e set waarbij Side-Out heren 2 bovenliggende partij was. De coach begon lekker te knetteren op zijn spelers en de spelverdeler roste uit frustratie een bal tegen de rug van een medespeler en ging met een wissel gebaar op de bank zitten. On-voor-stel-baar maar waar mocht hij van zowel de scheidsrechter áls zijn medespelers áls zijn coach blijven staan. De 2e spelverdeler zag dit alles met lede ogen aan en had er na de wedstrijd ook wel een duidelijke mening over richting ons. Dit voorval bracht echter niet VVH maar Side-Out aan het wankelen en we konden ons niet meer herpakken. Bij 25-20 mochten de Toppers weer naar de winnende kant van het veld.

Set 4 moest het dan maar gebeuren. Reeds moegestreden maar nog niet voldaan begonnen de zes mannen aan de belangrijkste set. Meteen vanaf het begin werden de opdrachten weer even duidelijk gemaakt en bleek Side-Out heren 2 weer heer en meester. Blokkerend stond alles prima, killblocks volgden elkaar in razend tempo op en ook verdedigend werden er leuke ballen geveegd. Mid was weer koning en serverend werden de punten meegepakt. Aangezien de batterij bij iedereen bijna leeg was werd Driekus even gevraagd om een blessure te faken waardoor iedereen zijn rust even kon pakken. Bij 19-24 werd nog even gespeeld met de tegenstander en bij 22-24 was het goed geweest en werd de set gedecideerd afgemaakt.

De 5e set was een feit. Iets waar we vooraf al voor getekend hadden, maar onder het motto ‘nu we er toch zijn’ moest ook die maar even gepakt worden. We begonnen psychologisch aan de juiste kant van het veld en de Slagharense stoomtrein denderde vrolijk door. Van 4-1 liepen we snel uit naar 8-3 en bij 15-8 was het feest compleet en was de overwinning een feit.
Het eerste gedeelte dan natuurlijk want de kantine moest ook nog even gewonnen worden.

Met 12 tegen 6 was dit vooraf verwacht een moeilijke opgave echter knetterde het vrolijk door bij VVH. Deze nederlaag hadden ze niet aan zien komen, de jeugd die niet gespeeld had wou een gesprek met de coach, de 2e spelverdeler was het niet eens met de gang van zaken en onderling werd het er ook niet gezelliger op. Dat dit allesbehalve een team is was wel duidelijk. Jeugd aan de ene kant van de kantine en de oudere garde aan de andere kant. Nou ja, 4 man rechts en 2 jongens links. Dus 6 tegen 6 in de kantine en dan ga je bij de Toppers op de pijnbank natuurlijk. Dat win je niet! Zelfs niet als de Barman de BOB is.

De barvrouw werd om de vingers gewonden en ook de barman bleek een beste kerel te zijn. Er werden nog wat foto’s genomen van een bijna-naakt kalender van volleyballende vrouwen die daar in de kantine hangt (Heren 2 brengt dit idee in en verzorgt een presentatie voor volgende algemene ledenvergadering) en de barman had mooie verhalen over spermabanken enzo. Wij snapten er niet zoveel van maar koning kantine was wel weer behaald. Moegestreden werd de Mac onderweg nog even opgezocht en na 289 kilometer werd de auto weer op de oprit gezet.

Aankomende donderdag spelen de Toppers hun thuiswedstrijd tegen het Groningse Lycurgus 4. Waar Lycurgus de 2e plek bezet staan de Toppers een plek lager dus het beloofd een mooie wedstrijd te worden.
De basis is bekend, de messen zijn geslepen en het gevoel is goed. Laat maar komen die jongens!